Forcat ukrainase po përpiqen të rimarrin qytetin e Bakhmut-it në lindje të vendit. Gjigandi britanik BBC për herë të parë ka pasur akses ekskluziv, duke ndjekur nga afër aksionin e një ekipi snajperistësh elitarë të Ukrainës në territorin e kontrolluar nga Rusia.
Ghost, komandanti i ekipit të snajperistëve të njohur si “Fantazmat e Bakhmutit” e ka çuar reporterin britanik në vendin që ai e quan “kufi i ekzistencës” – baza e tyre në periferi të qytetit dhe në një bastisje gjatë natës.
The Ghosts, një ekip prej rreth 20 ushtarësh, kanë operuar në skajet e Bakhmut-it për gjashtë muajt e fundit. Ata shpesh gjuajnë për objektiva me vlerë të lartë.
Kur reporteri e pyet Ghost se sa rusë ka vrarë ekipi i tij, ai i thotë: “Ka një numër të konfirmuar – 524”.
“Shtatëdhjetë e gjashtë prej tyre janë qitje të miat“.
Ekipi regjistron në mënyrë elektronike çdo goditje përmes pamjeve të pushkës së tyre. Megjithatë, jo të gjithë e mbajnë numërimin. Kuzia, gjuajtës për misionin e mbrëmjes, thotë se “nuk ka asgjë për t’u mburrur”.
“Ne nuk po vrasim njerëz, ne po shkatërrojmë armikun“, shprehet ai.
Para luftës ai punonte në një fabrikë. Ai thotë se nuk i kanë pëlqyer kurrë armët, por u ndje i detyruar të merrte armët kur Rusia pushtoi vendin.
Kuzia bën një kontroll të fundit të pushkës së tij snajper Barrett të prodhuar në SHBA. “Çdo mision është i rrezikshëm, kur ne bëjmë një gabim, armiku mund të na godasë“, thotë ai. “Sigurisht që kam frikë – vetëm një budalla nuk do të kishte”, nënvizon ai.
Në mision ai shoqërohet nga Taras, vëzhguesi i tij. Kusch është shoferi – i cili i sjell ata sa më afër që të jetë e mundur në vijën e parë. Nga atje skuadra e dy lojtarëve ecën më shumë se një milje për të arritur objektivin e tyre. Ghost qëndron në bazë, së bashku me fillestarin, i njohur thjesht si Brit.
Anëtari më i ri i ekipit e mori emrin pas stërvitjes fillestare në Mbretërinë e Bashkuar. Ai ende nuk ka kryer vrasjen e tij të parë të konfirmuar.
Ghost thotë se ai ka zgjedhur çdo anëtar të ekipit bazuar në “humanizmin dhe patriotizmin” e tyre dhe jo nga përvoja dhe aftësitë e tyre ushtarake.
Ndërsa muzgu afrohet, ekipi ngjitet në Humvee-n e tyre të blinduar. Reporteri Jonathan Bealedhe kameramani Moose Campbell i shoqërojnë deri në pikën e lëshimit.
Kusch, shoferi, thotë se një pjesë e rrugës është ende në shënjestër të artilerisë ruse.
Ndërsa ai ndez motorin, i gjithë ekipi bën shenjën e kryqit. Kusch fillon të luajë pak muzikë nga telefoni i tij. Ai thotë se kënga rep ukrainase i mban ata në humor, por do të maskojë gjithashtu zhurmën e granatimeve.
Fillimisht është e vështirë të dëgjosh shpërthimet aty pranë për shkak të zhurmës së Humvee, të cilën Kusch e drejton me shpejtësi mbi shinat e trenit. Por ai tregon disa herë qiellin dhe paralajmëron, “hyrje”. Aty pranë dëgjohen disa goditje.
Kalohet më pas pranë gjysmë duzine automjetesh të blinduara ukrainase të shkatërruara që nuk ishin aq me fat. Kusch tregon fushat e minuara në të dyja anët e pistës.
Njëzet minuta më vonë grupi ndalet papritur pranë një shtëpie të rrënuar. Ekipi i snajperistëve me dy persona hap dyert dhe zhduket drejt një linje. Kusch bërtet, “Zoti qoftë me ju” përpara se dyshja të dalë me shpejtësi.
Ndërsa kthehen ka një dritë portokalli dhe një shpërthim më të fortë. Humvee fillon të lëkundet edhe më shumë. Kusch hap derën e tij, teksa nget për të parë prapa dhe lëshon një lumë sharjesh.
Një copë predhe ka copëtuar një nga gomat e pasme. Është një kërcitje nervore për të. Kur kthehemi më në fund, ai na tregon copën e madhe të metalit të dhëmbëzuar që e çau gomën.
Tani është errësirë dhe granatimet janë ulur. Brenda bazës së tyre ata mbajnë me ankth radiot e tyre për lajme nga ekipi i snajperëve. Kusch dhe britaniku ecin me ritëm në dysheme.
Ghost i bën një telefonatë vajzës së tij shtatëvjeçare. Ajo dëgjohet e emocionuar kur i thërret: “Të dua babi“.
Shtatë orë më vonë, me pak gjumë, është koha për të dalë sërish. Grupi strehohet në ndërtesë ndërsa në radio ka një breshëri zjarri, dhe më pas reporteri dhe kameramani kthehen me shpejtësi në Humvee.
Këtë herë është errësirë, por Kusch përpiqet të largohet – duke shmangur ndezjen e fenerëve që do të tërhiqet vëmendjen. Një tjetër ndalesë e papritur dhe ekipi i snajperëve me dy persona kthehet brenda në Humvee.
Lehtësimi është i dukshëm kur kthehemi në bazën e tyre.
Kuzia thotë: “Një gjuajtje, një objektiv”.
Më vonë tregojnë videon nga aksioni gjatë natës. Ata thonë se ishte një mitraloz rus që kishte qëlluar mbi trupat ukrainase pranë vijës së frontit.
Grupi do të pushojë deri në misionin e natës tjetër. Kuzia thotë: “Jam i lumtur që jam kthyer dhe i lumtur që të gjithë janë gjallë”.
Gjatë gjashtë muajve të fundit disa nga ekipi janë plagosur, duke përfshirë komandantin Ghost. Por asnjëri prej tyre nuk është vrarë.
Ghost thotë se “çdo udhëtim mund të jetë i fundit, por po bëjmë një vepër fisnike“.
Një ekip i vogël snajperistësh nuk do ta fitojë këtë luftë, madje as do ta marrë Bakhmut-in, por ata besojnë se kanë një ndikim.
Kusch thotë se kjo ka një efekt psikologjik te armiku i tyre – gjuetia e një ushtari rus në një kohë nga një vend që nuk mund të shihet dhe me një zë që nuk mund të dëgjohet.
