Nada Rudan është më e relaksuar kur pikturon, një aftësi që ajo e zbuloi në moshën 87-vjeçare dhe që kulmoi këtë verë me një ekspozitë të veprave të saj artistike – për të shënuar ditëlindjen e saj të 100-të.

Gruaja me shtetësi boshnjake, thotë se ajo filloi të pikturonte në moshë të mëvonshme për të mbajtur veten të zënë dhe tani e sheh se ditët janë shpesh shumë të shkurtra për t’u përshtatur me gjithçka që ajo planifikoi të bënte.

Përditshmëria e saj është të pikturojë tre orë në mëngjes dhe dy orë pasdite, kur është në shtëpi.

“Nuk e di se çfarë është mërzia, nuk e di se çfarë është depresioni, gjithmonë gjej diçka për të bërë”, thotë ajo.

Shpirti i saj i pavarur, shëndeti i mirë dhe dashuria për udhëtimet e ndihmojnë atë.

Pas ekspozitës së saj në Sarajevë në fund të qershorit, Rudan u nis për një muaj pushime në bregdetin e Adriatikut dhe më pas udhëtoi për në Gjermani ku jeton vajza e saj.

“Unë jam e vendosur të mos bëhem barrë për fëmijët e mi”, tha për Reuters nëna e dy fëmijëve, gjyshja e tre fëmijëve dhe stërgjyshja e katër fëmijëve në shtëpinë e saj të gjerë në qendër të Sarajevës, e rrethuar nga disa prej 200 pikturave të saj.

“Dhe jam e qetë, nuk dua të jem nervoze, gjithmonë mendoj fillimisht dhe më pas veproj”, thotë Rudan, e cila siguroi jetesën si rrobaqepëse, duke mbajtur “klientë të zgjedhur” deri në moshën 85-vjeçare.

“Jam ende në gjendje të mirë shëndetësore, duart i kam të qëndrueshme, sytë më shërbejnë mirë”, thotë ajo, duke shtuar se kur pikturon rrallë vendos syze.

Ajo flet me mall për udhëtimet e shpeshta me fëmijët dhe nipërit e saj gjatë dekadave të fundit. Pas vdekjes së burrit të saj në vitin 1999, Rudan vizitoi Shtetet e Bashkuara, Amerikën Qendrore dhe shumë vende evropiane dhe ato udhëtime frymëzuan shumë nga pikturat e saj, si një vullkan në Hawaii ose piramidat në Meksikë.

Ajo vizitoi Hollywood-in në moshën 95-vjeçare dhe u lejua të hynte në teatrin ku zhvillohet ceremonia e ndarjes së çmimeve të Akademisë.

Rudanit i pëlqen më shumë të pikturojë natyrën dhe përdor ngjyra akrilike “sepse nuk kanë erë”.

Ajo e konsideron veten një “amatore” më shumë se një “artiste të vërtetë”, por është shumë krenare që e gjithë familja, miqtë dhe fqinjët e saj erdhën në ekspozitën e saj.

“Duhet të jesh pozitiv në jetë dhe të shpresosh për më të mirën, do të ketë gjithmonë një zgjidhje”, thotë Rudan, e cila i mbijetoi Luftës së Dytë Botërore dhe rrethimit të Sarajevës 1992-1995 nga forcat serbe të Bosnjës.