Shkruan: Philip Oltermann

Në Dhjetor, dy javë para se Agjencia Evropiane e Barnave të autorizonte vaksinën e parë kundër Covid-19 për përdorim në të gjithë Bashkimin Evropian, Berlini zbuloi një plan për të mbushur me karburant raketa e saj të imunizimit me precizonin e inxhinierisë gjermane. Vaksinat do të administroheshin në masë në qendrat e vaksinimit të ndërtuara me qëllim, ku pacientët mund të zhvendoseshin nëpër korsi si makinat në lavash.

Një shfaqje që demonstroi efikasitetin e sistemit kompleks i bëri përshtypje gazetarëve, por lëvizi kambanat e alarmit në kokën e Janosch Dahmen, një ish-mjek i kthyer në deputet i partisë së Gjelbër. “E gjitha dukej tejet logjike në teori,” thotë Dahmen, i cili punoi në vijën e frontit të pandemisë deri në nëntor. “Por nga këndvështrimi i një mjeku mendova: vaksinimet nuk funksionojnë kështu në praktikë.”

“Ju do donit që gjyshja juaj të marrë një telefonatë nga mjeku i familjes që e ka trajtuar atë për 20 vjet dhe t’i thotë asaj të mos shqetësohet për efektet anësore që ka dëgjuar në radio. Njerëzit nuk janë makina. ”

Tre muaj më vonë, kambanat e alarmit po bien aq fort sa dëgjohen në të gjithë Gjermaninë.

Të premten, kreu i Agjencisë së Kontrollit të Sëmundjeve paralajmëroi se vendi po shkonte drejt një vale të tretë që ka të ngjarë të ishte vala më e keqe, ndërsa qeveria dukej e humbur për përgjigje.

Më e keqja nga të gjitha, mekanizimi i imunizimit mbeti i bllokuar në ingranazhin e parë: 90 ditë që nga administrimi i goditjes së parë, vetëm 10% e popullsisë së Gjermanisë kanë marrë dozën e tyre të parë, krahasuar me 42% në MB dhe 26% në SHBA.

Nga jashtë, menaxhimi relativisht i suksesshëm i Gjermanisë i valës së parë të pandemisë shpesh lidhej me vendimmarrjen e mençur të kancelares të saj, një kimiste kuantike që mund të shpjegonte me qetësi llogaritje komplekse shkencore për të cilat  udhëheqësit e tjerë kërkonin metafora ushtarake.

Në disa gjëra, Gjermania akoma shkëlqen: numri i vdekjeve të saj relativisht mbetet shumë më i ulët sesa në shtetet Evropës Perëndimore si Franca ose Britania e Madhe. Por frika e humbjes së fytyrës në garën e imunizimit ka mbizotëruar debatet kombëtare.

Një program i përbashkët prokurimi që vendosi shumë besim tek kandidatët e gabuar të vaksinave ka krijuar mungesa të furnizimit në të gjithë BE-në. Megjithatë, ekonomia më e madhe e Evropës ka qenë e ngadaltë për të administruar edhe dozat që ka marrë në dorë, duke injektuar vaksina me një ritëm më të ngadaltë se 13 shtetet e tjera të BE-së.

Rezervat e vaksinave të papërdorura të Gjermanisë ishin rritur në 3.5 milion doza nga fillimi i javës së kaluar – pjesërisht, por jo vetëm, sepse ministria e shëndetësisë këmbëngul të mbajë midis 20% dhe 50% të dozave për goditjen e dytë, në varësi të prodhuesit.

“Pavarësisht nëse kemi të bëjmë me një pacient në emergjencë ose me një pandemi, shpejtësia tejkalon përsosmërinë,” i tha Dahmen Observer. “Në Gjermani, ne u përpoqëm të rishpikim rrotën me përdorimin e vaksinave, për të përsosur një sistem përpara se ta vëmë atë në praktikë. Kjo lloj kërkese për perfeksion tani po bëhet vetë-shkatërruese. ”

Arsyeja prapa drejtimit të programit vetëm përmes qendrave të vaksinave, tha Dahmen, ishte pjesërisht se vaksinat e mRNA si BioNTech / Pfizer dhe Moderna mendohej se kërkonin hapësira magazinimi të teknologjisë së lartë, por edhe nga frika e decentralizimit: mjekët e familjes, mund të tundoheshin të administronin vaksinat tek njerëzit për të cilët ndjenin më shumë, ose tek pacientë privatë.

Këto shqetësime mund të bëhen në nivel lokal, por zemërimi i publikut tani po arrin gjithashtu në pragun e kancelarisë në Berlin. Pragmatizmi i kujdesshëm i ka shërbyer Merkel gjatë gjithë 15 viteve të saj në pushtet. Por midis një publiku të pavaksinuar, shumë po bëjnë thirrje për një udhëheqje më të guximshme.

Shpresat që praktikat e mjekëve të Gjermanisë së shpejti mund të bashkohen në përpjekjen e vaksinimit u shuan në fillim të këtij muaji kur Autoriteti i Vaksinave rekomandoi një ndalim të përkohshëm të përdorimit të AstraZeneca mbi raportet e çrregullimeve të mpiksjes së gjakut në një numër të vogël të marrësve.

Përkundër disa spekulimeve në Britani, vendimi i Merkel për të dëgjuar këshillën e rregullatorit nuk kishte të bënte fare me përpjekjet për të politizuar vaksinën e zhvilluar në Universitetin e Oksfordit. Përkundrazi ishte, një pohim i besimit se një kulturë burokratike ende mund të fitojë kundër virusit. Mos ndalimi i përdorimit të vaksinës përkundër kujdesit të rregullatorit mjekësor do të kishte përbërë veprim politik – por vendim për të cilin shumë gjermanë do ta falnin kancelaren e tyre.

“Në vend që të bënim gabime, me sa duket, ne preferuam të qëndrojmë vendnumëro”, tha ish-mjeku Dahmen. “Nëse duam një menaxhim efektiv të pandemisë, frika për të kryer gabime është një qëndrim toksik”, përfundoi ai. /The Guardian/