“Koha për t’u shqetësuar për luftën në Ukrainë ka mbaruar, tashmë ndërhyrja dhe veprimi është kthyer në domosdoshmëri”, kështu e nis shkrimin “The Guardian”, në një analizë kushtuar luftës dyvjeçare në Ukrainë.

Zëri më lartë kundër regjimit të Vladimir Putin është vrarë. Para se të vritej ai u torturua për gati tre vjet, një pjesë të kësaj kohë e kaloi në izolim pa ushqim. Alexei Navalny i vra para zgjedhjeve që do të mbaheshin në Rusi. Putin e vrau atë ashtu siç vrau edhe Boris Nemtsov. Kjo është parë edhe si një sinjal, pra që ne përderisa mund të vrasim njerëzit që janë të njohur, ‘nuk është problem që të vrasim të burgosur problem në Rusi dhe këdo që del kundër Putinit.’

Është sinjal edhe për Perëndimin; “Ne mund të vrasim rusët që nuk janë dakord me ne dhe do të bombardojmë dhe vrasim ukrainasit gjithashtu.”

E mbaj mend shumë mirë ditën, 17 janar 2021, kur Navalny u kthye në Rusi . Si shkuam në aeroport, si u përpoqëm më vonë të shkonim në Kremlin, si na ndaluan, si u rrahën njerëzit përreth nesh dhe u hoqën maskat e tyre të Covid. Si mbuloheshin ato maskat e bardha me gjak për shkak të dhunës.

Dhe si kjo demonstratë u shndërrua në një sërë çështjesh kriminale, ku një larmi e gjerë njerëzish, përfshirë edhe mua, u bëmë të akuzuar. Koha që të jemi “thellësisht të shqetësuar” ka mbaruar. Vetëm shqetësimi nuk mjafton. Nuk mjafton të kërkohet vetëm një hetim i plotë për rrethanat e vdekjes së Navalny.

Thirrjet për lirimin e të burgosurve politikë nuk mjaftojnë. Ne kemi nevojë për veprim. Që nga 24 shkurt 2022 ka pasur 19,855 arrestime për një qëndrim kundër luftës ; 8526 raste të “diskreditimit të ushtrisë” dhe “informacioneve të rreme”; 835 persona të burgosur për një qëndrim të mbajtur kundër luftës.

Gjatë këtyre viteve, shumë të tjerë kanë kaluar nëpër këtë regjim represiv. Disa nuk mbijetuan, disa morën jetën e tyre pas lirimit të tyre, dhe disa shkuan të luftojnë – për të ndaluar Putinin të pushtonte territore të reja. Njerëzit më pyesin se kush do të veprojë si opozitë në Rusi tani që Navalny ka vdekur. Barra u vendoset atyre që kanë mbetur në Rusi për të kuptuar se si të shpëtojnë Putinin në kushtet e censurës ushtarake, kushte në të cilat rusët që flasin kundër kësaj lufte, kundër Putinit, burgosen, torturohen dhe vriten.

Më pyesin shpesh se çfarë e ardhme e pret Rusinë. Një burrë që solli lule në kujtim të Navalny-t i vendosën një armë në kokë dhe u pyet se ku i bleu lulet.

Kur Navalny u vra, shumë njerëz në Rusi ndjenë se shpresa e tyre kishte vdekur me të. Prandaj është jetike që ne të mbështesim Yulia Navalnaya, e cila njoftoi se do të vazhdojë të luftojë për kauzën e burrit të saj. Ajo na kërkoi që jo vetëm të ndajmë pikëllimin e saj, por edhe zemërimin e saj.

Nëse e keqja nuk ndalet me kohë, ajo lulëzon. Për të pasur një Rusi pa Putin, ne duhet ta ndalojmë atë së bashku.

Të gjithë e ndërtojmë të ardhmen, çdo ditë. Populli i Rusisë nuk kërkon që njerëzit në perëndim të sakrifikojnë jetën e tyre siç bëri Navalny; ju kërkojmë të shpëtoni jetën e njerëzve që kanë mbetur.

Ju kërkojmë të luftoni me ne për ata që janë në burg për të thënë të vërtetën.

Jepini Ukrainës aq armë sa i duhen, përndryshe kjo luftë e poshtër do të vazhdojë të rritet, duke shkatërruar gjithçka që është e gjallë në territoret e pushtuara.

Bashkohuni! Ju bëjmë thirrje që të bashkoheni. Putini ka gjetur aleatë në Korenë e Veriut dhe Iran dhe ky koalicion i regjimeve totalitare është i rrezikshëm për të gjithë – jo vetëm për Ukrainën. Për të kapërcyer Rusinë, duhet të punojmë së bashku, të mos heshtim dhe të mos kemi frikë. Dhe ne duhet ta bëjmë këtë në kujtim të atyre që dhanë jetën në luftën kundër kësaj të keqeje.

Masha Alekhina aktiviste