Një fushë me interes është aktiviteti i neuroneve gjatë ëndërrimit me sy hapur dhe përfitimet e mundshme që mund të ketë ky lloj ëndërrimi.

Një studim i kohëve të fundit ekzaminoi ëndërrimin me sy të minjve duke i ekspozuar ata ndaj imazheve dhe gjeti aktivitet të ngjashëm nervor midis kohërave të ëndërrimit me sy të syve dhe shikimit të imazheve aktuale më vonë gjatë ditës pas më shumë ekspozimit.

Rezultatet tregojnë se ëndërrimi me sy hapur mund të ndihmojë me komponentë si të mësuarit dhe konsolidimi i kujtesës.

Keiland Cooper, një neuroshkencëtar në Universitetin e Kalifornisë, Irvine, i pa përfshirë në kërkimin aktual, shpjegoi për Medical News Today:

“Kujtimet shpesh përkufizohen si modele specifike të aktivitetit të një grupi neuronesh. Këto modele mund të jenë specifike, me të njëjtin model neuronesh që lëshojnë të njëjtat lloje stimujsh. Në atë që po njihet si ‘dogma qendrore’ e konsolidimit të kujtesës, hipokampusi, një rajon i trurit kritik për të mësuar një kujtesë, shpesh i riprodhon këto modele, edhe në mungesë të inputit ndijor që i shkaktoi ato fillimisht”.

“Këto ‘riaktivizime’ ose ‘përsëritje’ mendohet se ndodhin për trurin për të forcuar lidhjet midis neuroneve. I njohur si konsolidimi i kujtesës, ky proces mendohet të jetë motori që na pengon të harrojmë”, shtoi Cooper.