Lëvizja është më shumë se thjesht një ndryshim i datës nga 7 janari – data në kalendarin Julian, të cilin Rusia e përdor.

Është vazhdimi i një ndryshimi të rëndësishëm kulturor në vend – përpjekja e fundit për të zhdukur ndikimin e Moskës në Ukrainë.

Miratimi i kalendarit perëndimor, gregorian është gjithashtu një shenjë e përpjekjes së vazhdueshme të Kievit për t’u lidhur me Evropën.

Qoftë në kohë lufte apo paqeje, Krishtlindja vjen gjithmonë.

Fabrika e dekorimit të Klavdievo-Tarasove, në një qytet të vogël jashtë Kievit, dikur ishte një nga tre që furnizonin të gjithë Bashkimin Sovjetik.

“Dikur kishim shumë njerëz – jo më”, na thotë Leokadia. Ajo punon në këtë linjë prodhimi që nga viti 1978.

Pas vitesh tkurrje të prodhimit, kjo fabrikë u ndal plotësisht kur forcat ruse pushtuan këtë zonë për një muaj menjëherë pas fillimit të pushtimit të plotë të vendit të Ukrainës në vitin 2022.

“Ishte shumë e frikshme kur tanket dolën në rrugë”, shpjegon Henya, një tjetër punëtore.

“Ne nuk mund të dilnim jashtë. Nuk kishim informacion, ishim të shkëputur nga bota. Ishte e tmerrshme”.

E megjithatë, pavarësisht se vetëm një e treta e ekipit është kthyer, dekorimet janë ende duke u bërë. Pjesë të vogla gëzimi për Krishtlindje ndërtohen me kujdes dhe dërgohen në të gjithë vendin.

Dhe cila është dëshira e Henya për ukrainasit që jetojnë nën pushtimin rus këtë Krishtlindje?

“Duhet të besosh, të shpresosh – dhe çlirimi do të ndodhë, kështu do të jetë”.

Henya punon në pjesën më artistike të procesit: ajo dhe kolegët e saj lyejnë me kujdes çdo bukë individuale.

“Unë mendoj se të gjithë ata që do t’i hedhin një sy një fushe të tillë do të shpresojnë për fitoren e vendit tonë më shpejt”, thotë Tamila me një ton sfidues tashmë tipik këtu në Ukrainë.

Ukraina dhe Rusia ndajnë lidhje të panumërta kulturore dhe ata do të duhet të jetojnë gjithmonë pranë njëra-tjetrës. Megjithatë identiteti i të parës po forcohet vetëm nga agresioni i të dytës.

Më pak vende e dinë këtë agresion më mirë se qyteti i Buçës, disa milje nga fabrika e dekorimit.

Ndërsa përparimi rus drejt Kievit u ngadalësua vitin e kaluar, trupat pushtuese u akuzuan për vrasjen e më shumë se 500 civilëve në një nga mizoritë më të këqija të luftës deri më tani.

Disa nga emrat e tyre shfaqen në një memorial argjendi pranë Kishës së Shën Andreas. Ndërsa kupolat e saj të arta shkëlqejnë në rrezet e diellit të dimrit, ju ende mund të shihni se ku bari ka luftuar të riprodhohet.

Pikërisht këtu u shfaq një varr masiv gjatë pushtimit rus. Trupat e atyre që vdiqën mund të zhvarroseshin vetëm pasi të tërhiqeshin.

“Fatkeqësisht për shumë njerëz në botë, Ukraina është e lidhur me Rusinë. Dhe Ukraina shihet gjithmonë në kontekstin e të qenit fqinj me Rusinë”, shpjegon At Andriy në kriptin e ndezur me qirinj të Shën Andreas.

Duke qenë se Rusia do të jetë gjithmonë afër, unë pyes nëse ai mund ta falë ndonjëherë vendin pushtues për atë që i ka bërë atdheut të tij.

“Zoti e fal një mëkatar, por vetëm ata që pendohen. Ne nuk shohim ende që rusët po përpiqen të pendohen për mëkatet dhe gabimet e tyre, kështu që mendoj se është shumë herët të flasim për falje.”

Për Ukrainën, çdo pendim rus duhet të fillojë me përfundimin e pushtimit të saj të vazhdueshëm. Ende nuk ka asnjë shenjë që kjo të ndodhë.

Marrë nga BBC, përshtatur për Albanian Post