Në atë kohë, bumi kinez i pronave ishte në zhvillim të plotë. Zhvilluesit po huazonin shuma kolosale parash për të ndërtuar si brenda ashtu edhe jashtë vendit për blerësit e klasës së mesme.

Në Malajzi, plani i Country Garden ishte të ndërtonte një metropol miqësor ndaj mjedisit, me një fushë golfi, park ujor, zyra, bare dhe restorante. Kompania tha se Forest City përfundimisht do të jetë shtëpia e gati një milion njerëzve.

Tetë vjet më vonë, ajo qëndron si një kujtesë shterpë se nuk keni nevojë të jeni në Kinë për të ndjerë efektet e krizës së saj pronësore. Aktualisht, vetëm 15% e të gjithë projektit është ndërtuar dhe, sipas vlerësimeve të fundit, pak më shumë se 1% e zhvillimit të përgjithshëm është e zënë.

Pavarësisht përballjes me borxhe prej afro 200 miliardë dollarësh, Country Garden i tha BBC-së se është “optimist” se plani i plotë do të përfundojë.

Forest City u cilësua si “një parajsë ëndrrash për të gjithë njerëzimin”. Por në realitet, ai synonte drejtpërdrejt tregun vendas kinez, duke u ofruar njerëzve aspirues mundësinë për të zotëruar një shtëpi të dytë jashtë vendit. Çmimet e tij të shitjes ishin të paarritshme për shumicën e malajzianëve të zakonshëm.

Për blerësit kinezë, prona do të ishte një investim që mund t’u jepej malajzianëve vendas, si zoti Nazmi, ose të përdoret si një shtëpi pushimi.

Në realitet, vendndodhja e izoluar e Forest City – e ndërtuar në ishuj të rikuperuar larg nga qyteti më i afërt i madh Johor Bahru – ka larguar qiramarrësit e mundshëm dhe ka fituar pseudonimin e tij lokal “Qyteti fantazmë”.

BBC