Lajme
Ursula von der Leyen fillon nga mbështetësit e BE-së, por nuk i pret urat
Demokracia
10:19 | 11 Qershor 2024

Share:

Hapa të vegjël, disa pika të qëndrueshme, një objektiv i vetëm: të rimarrë presidencën e Komisionit brenda verës.

Ursula von der Leyen ka fituar dhe bindur në pjesën e parë të ndeshjes së saj për mandatin e dytë. Por loja nuk ka mbaruar. Përkundrazi. Në Bruksel ka ardhur koha e negociatave, grupeve të vogla, intrigave të parashikuara, të kërcënuara, të ëndërruara.

Ka ardhur koha për të formuar atë shumicë që mund të mbrojë jo vetëm ish-ministren gjermane, por të gjithë paketën e posteve të larta. Orteku sovranist, në frontin pro-evropian, ka shkaktuar një refleks të pakushtëzuar: të bashkohemi për të mbajtur të paprekur ekuilibrin. Von der Leyen dhe Manfred Weber kanë bërë të ditur se negociatat do të nisin nga socialistët dhe liberalët, duke marrë një hapje të menjëhershme.

Por, me një kusht: Giorgia Meloni të mos jetë pjesë e koalicionit.

Megjithatë, për mirë apo për keq, të gjithë do të duhet të marrin parasysh Melonin dhe Le Penin në BE. Dialogu mes PPE-së dhe liderit të Lëvizjes Kombëtare nuk ishte asnjëherë i imagjinueshëm. Megjithatë, ai me Melonin ishte një mundësi konkrete deri pak ditë më parë. Tani von der Leyen duhet të lëvizë me më shumë kujdes.

Hapja e qartë ndaj Melonit do të nënkuptonte humbjen e votave të S&D dhe Renew, ose të paktën një pjesë të tyre.

“Nëse EPP negocion me konservatorët dhe reformistët, ne nuk do të jemi atje”, paralajmëroi Partia Socialiste Evropiane.

“Asnjë marrëveshje me Melonin, me PiS, me Reconquete. Është e djathta ekstreme dhe ne duam të ruajmë kordonin”, shtoi drejtuesja e grupit Renew, Valerie Hayer.

Të dy partnerët e EPP-së kanë shakaxhiun më të mirë për të luajtur me Popullorët: ata janë të domosdoshëm për të reformuar mazhorancën Ursula. EPP, e mësuar prej dekadash me negociata komplekse dhe levantine, është plotësisht e vetëdijshme për këtë. Në të njëjtën kohë ka çdo synim të vendosë një pikë në tavolinë: ata janë fituesit e zgjedhjeve evropiane përballë një boshti franko-gjerman që doli pothuajse copë-copë nga raundi elektoral. EPP-ja do ta thotë qartë këtë në negociatat mes grupeve parlamentare dhe në ato mes liderëve evropianë, duke kërkuar që të respektohet rezultati i votimit.

Ajo do të fillojë më 17 qershor me darkën joformale të 27.

Negociatorë do të jenë Donald Tusk dhe Kyriakos Mitsotakis për PPE, Pedro Sanchez dhe Olaf Scholz për socialistët. Në fakt bisedimet tashmë kanë filluar. Takimet e para joformale të grupeve priten në Bruksel. Në periferi të G7, liderët evropianë pothuajse me siguri do të flasin për punët kryesore. Pika fikse, thanë ata.

Von der Leyen e bëri të qartë se në negociatat do të nisë nga PSE dhe “familjet e mëdha evropiane që kanë bashkëpunuar mirë”, por do t’i lërë “dyert e hapura” për të tjerët. Liderët e PPE – përfshirë krerët e shteteve dhe qeverive – folën për këtë në takimin e parë përmes video-telefonatës.

E dhëna e parë tregon për të Gjelbrit, edhe pse askush nuk mund të përjashtojë asgjë për momentin. Një pjesë e PPE-së, për shembull, mund të bënte lehtësisht pa u hapur ndaj ambientalistëve. Por të Gjelbrit janë pro-Ukrainë dhe janë një garanci për mbrojtjen e asaj Marrëveshjes të Gjelbër që e djathta dhe sovranistët kanë si objektivin e tyre të parë.

Shumica e Ursulës, pa të Gjelbërit, është 400 vende, 40 më shumë se 360 ​​që kërkohen. Me 53 anëtarët e të Gjelbërve, rreziku nga snajperët do të ishte gjithashtu margjinal. Një rrezik që megjithatë ekziston. Shikoni vetëm kujdesin e Antonio Tajanit, sipas të cilit “është ende herët” për të folur për ftesë të Ursulës.

Të djathtët sigurisht që nuk po shikojnë. Të mërkurën, Le Pen dhe Matteo Salvini, në Bruksel, do të vendosin nëse do të rihapin derën për AfD dhe do të bëjnë një bilanc të perspektivës së grupit të ID, i cili u shfaq më i fortë, siç bëri ECR. Hipoteza e grupit të vetëm nuk përjashtohet.

Viktor Orban e ka mbështetur edhe një herë. Por në atë moment pozicionimi i Melonit do të ishte në frontin e kundërt me atë të von der Leyen dhe ai nuk do të kishte gjasa të gjente alkiminë politike për t’u afruar. Të gjitha këtyre duhet t’i shtojmë edhe enigmën e fundit, atë të pothuajse njëqind jo anëtarëve. Shpesh këto janë parti ex novo, të cilat mund të forcojnë më tej sovranistët.

Megjithatë, disa delegacione do të shkojnë në PPE, të tjera do të shpërndahen midis Liberalëve, S&D dhe të Majtës. Shumë do të varet nga programet, shumë nga oferta. Lagjja Evropiane mund të shndërrohet në një treg të vetëm dhe të madh.

Kryeministrja: ‘Më të fortë në Romë dhe në BE – Tani komisioni enigmë’ (nga Silvia Gasparetto)

Të ndikojë në zgjedhjet që do të bëhen për strukturat e reja evropiane. Edhe nëse shifrat vërtetojnë se nuk do të jetë e mundur të materializohet ajo “shumicë e qendrës së djathtë” sipas modelit italian të promovuar gjatë fushatës elektorale.

Giorgia Meloni përfitoi nga avancimi i Fdi-së dhe i së djathtës në zgjedhjet evropiane por festoi “pesë minutat”. Sepse loja sapo ka nisur. Dhe tani duhet të gjejmë një mënyrë për të bërë që “forca” e qeverisë italiane të rëndojë edhe në Bruksel, pasi ajo është e vetmja ndër vendet e mëdha të BE-së që doli “e fortë” nga rezultati i votimit.

Presidentja në largim, për momentin, mbetet emri që PPE duhet të propozojë në Këshillin Evropian për një mandat të dytë në krye të komisionit.

“Kur propozimi të formalizohet, do ta vlerësojmë”, mban qëndrim të kujdesshëm kryeministrja, duke kujtuar se, përpara se të arrijë në Parlamentin Evropian, emri i zgjedhur duhet të ketë miratimin e Këshillit. Italia, siguron ajo, “nuk do të jetë spektatore”.

Përkundrazi. Një nga hipotezat, basti italian, është të lihen të qetësohen negociatat në pritje të votimit francez në fund të qershorit-fillim të korrikut. Ndërkohë, ndoshta, mund të shohim nëse mund të dalë ndonjë emër tjetër për të arritur një konsensus.

Për më tepër, vetë Antonio Tajani, që përfaqëson PPE në Itali, ka theksuar se von der Leyen për momentin është “një indikacion politik, jo një detyrim ligjor” dhe se është “ende shumë herët” për të folur për një mandat të dytë. Sigurisht që do të ishte e ndërlikuar për Melonin të qëndrojë jashtë marrëveshjes për presidencën e re të Komisionit.

Por gjithashtu do të ishte e ndërlikuar të japë një mbështetje të plotë për von der Leyen, në Këshill dhe në PE, pa u ekspozuar shumë djathtas. Ndër konservatorët e ECR, Fratelli d’Italia është partia e vetme e madhe që është në qeveri, ndërsa aleatët e Vox dhe PiS (që në 2019 mbështetën von der Leyen) mund të largohen nga opozita.

Ashtu si Marine Le Pen, që tani synon të fitojë zgjedhjet legjislative në Francë dhe me shumë gjasa do të bëjë një fushatë elektorale tërësisht kundër Macron, që ndodhet në Këshillin e BE-së me Melonin, ashtu si në G7.

Për pozicionimin në BE dhe çështjet e brendshme të konservatorëve, nga zgjerimi i ECR (me rumunët e AUR ose hungarezët e Fidesz) te hipotezat për të formuar një grup të përbashkët me ID (familja e Le Pen dhe Matteo Salvini) është filluar të reflektohet brenda Fratelli d’Italia dhe diskutimi do të fillojë edhe në Bruksel që nga e mërkura, kur është planifikuar një takim i parë joformal i grupit.

Ndërkohë, Meloni do të fillojë të sondojë homologët e saj, për të kuptuar se çfarë hapësirash ka për të shmangur mbetjen jashtë lojërave evropiane. Duke llogaritur ndoshta që koha për zgjedhje të vijë më vonë.

Marrë nga ANSA, përshtatur për Albanian Post

Të ngjashme