Mikola Kulichenko i tha CNN-it se si mbijetoi. Dhe ai u qëllua, u hodh në një varr masiv dhe u varros.

Përgjatë një rruge të largët në rajonin verior të Chernihiv të Ukrainës, Nikolai tregon një varr të pashënuar në të cilin ai dhe dy vëllezërit e tij u varrosën tre javë e gjysmë pas fillimit të luftës, në tokën e pushtuar nga forcat ruse. Të tre u pushkatuan, ai ishte i vetmi i mbijetuar, transmeton Demokracia.com.

“Është sikur jeni ringjallur”, tha Mikola, 33 vjeç, për CNN.

Deri më 18 mars, jeta e familjes Kulichenko kishte ndryshuar pak, pavarësisht nga fakti se rusët kishin pushtuar fshatin e tyre Dovzhik që nga fillimi i luftës. Më pas, kur kolona ruse u bombardua, ushtarët rusë u nisën në kërkim të atyre që ishin përgjegjës. Ata mbërritën në shtëpinë ku jetonte Mikola me dy vëllezërit e tij, Jevhen dhe Dmitri dhe motrën e tyre Irina, e cila nuk ishte në shtëpi atë ditë.

Tre ushtarë u thanë vëllezërve të gjunjëzoheshin në oborr ndërsa ata kontrolluan shtëpinë duke kërkuar ndonjë gjë që do t’i lidhte me kolonën e bombarduar, tha Mikola. Sipas tij, pasi gjetën medaljet ushtarake në pronësi të gjyshit të tyre dhe një çantë ushtarake të 30-vjeçarit Jevhen, i cili ishte parashutist, ushtarët u bindën se vëllezërit fshihnin diçka.

Mikola, Jevhen dhe Dmitro u dërguan në bodrum ku u morën në pyetje për tre ditë, tha ai. Mikola vazhdimisht shpresonte se rusët do t’i linin të shkonin, por në ditën e katërt, tha ai, humori i tyre ndryshoi.

“Më kanë rrahur gjithë trupin me një shufër metalike dhe më kanë futur një tytë në gojë”, tha ai.

Ata qëlluan mbi ta dhe i hodhën në një gropë

Së bashku me vëllezërit e tij, Mikola u torturua derisa humbi ndjenjat. Ai thotë se i kishin lidhur sytë, krahët dhe këmbët me një fjongo dhe se pesë ushtarë rusë i çuan në një parcelë të shkretë me një automjet ushtarak. Ata i gjunjëzuan, u lidhën sytë ndërsa gropa u hap, tha Mikola.

Fillimisht, tha ai, dëgjoi një të shtënë pas tij dhe 36-vjeçari Dmitro, më i madhi nga të tre, ra në tokë. Pastaj ndjeu se Jevhen më i ri i ra pranë.

“Mendova se isha i radhës”, tha ai. Por plumbi i ka hyrë në faqe Mikolës dhe i ka dalë pranë veshit të djathtë. Ai e dinte se shpresa e tij e vetme për të mbijetuar ishte të pretendonte të ishte i vdekur.

Ushtarët i hodhën trupat e vëllezërve në gropë me këmbë, i varrosën në tokë dhe u larguan, tha ai. Ai nuk mund të thotë se sa kohë u varros i gjallë. Ai thotë se me duar dhe këmbë ende të lidhura, në njëfarë mënyre ka arritur të dalë nga trupi i vëllait të madh dhe të kthehet në tokën e të gjallëve, transmeton Demokracia.com.

“E kisha të vështirë të merrja frymë pasi Dima (Dmitro) ishte shtrirë mbi mua, por arrita ta shtyja vëllanë tim të madh në anë të gropës me duar dhe gjunjë dhe më pas u ngjita jashtë”, tha ai.

Në errësirë, ai lëvizi nëpër fusha për në shtëpinë më të afërt, ku gruaja e tij e priti dhe u kujdes për të gjatë natës para se të arrinte të kthehej te motra e tij, e cila e priste me padurim prej ditësh në shtëpi.

“Kam ardhur në shtëpi dhe Mikola ishte atje. E pashë në sy dhe e pyeta se ku ishin të tjerët? Ai tha se nuk kishte të tjerë,” kujton Irina duke qarë.

“Unë pata fat”

Mikola thotë se është një mrekulli e vërtetë që ka shpëtuar. Plagët në faqe dhe pas veshit janë ende të dukshme sot.

“Isha me fat… dhe tani më duhet të vazhdoj të jetoj”, tha ai. “Kjo histori duhet të dëgjohet nga të gjithë, jo vetëm në Ukrainë, por në të gjithë botën, sepse gjëra të tilla ndodhin dhe kjo është vetëm një në miliard.”

Zyra e Prokurorit të Chernihiv tani ka hapur një hetim për krimet e luftës. Hetuesit konfirmuan për CNN se vëllezërve u kishin lidhur duart, këmbët dhe sytë. Më shumë se 11,600 krime lufte të dyshuara janë raportuar në të gjithë Ukrainën deri më tani, sipas autoriteteve lokale. CNN kontaktoi gjithashtu Ministrinë ruse të Mbrojtjes, por nuk mori asnjë përgjigje.

Ashtu si me shumë krime të tjera të supozuara të luftës të kryera nga forcat ruse, historia e Nikolait dhe vëllezërve të tij mund të tregohej vetëm pasi filloi tërheqja e Rusisë nga rajoni i Chernihiv në fillim të prillit.

Vetëm atëherë Mikola mundi të fillonte të kërkonte një gropë nga e cila, pavarësisht gjithçkaje, shpëtoi. Ai e dinte se duhej të gjente vëllezërit e tij për t’u bërë atyre varrosjen e denjë që meritonin.

Më 21 prill, një muaj pasi Mikola tha se vëllezërit e tij ishin ekzekutuar, Dmitro dhe Yevhen më në fund u vendosën nën gurët e varreve në një varr të mirëmbajtur, në tokë përsëri në duart e Ukrainës. /Demokracia.com/