Dhe një nga këto mund të ndodhë në pak më shumë se një muaj në ujërat jashtë Omanit.

Në fakt, Irani ka njoftuar një stërvitje të madhe që do të kombinojë flotën e tij me atë ruse dhe kineze.

Aktorët e tre krizave ndërkombëtare – Ukraina, Tajvani, Lindja e Mesme – do të bashkojnë taktikat dhe mjetet e përsosura për sulme, inkursione nënujore, bastisje të forcave speciale.

Kjo nuk është hera e parë: ky koalicion është trajnuar tashmë në Detin Arabik një vit më parë.

Tani, megjithatë, ka një ndryshim thelbësor: Marina e SHBA-ve është vendosur masivisht në të njëjtën zonë, e angazhuar çdo ditë në luftimin kundër Houthis dhe milicive të tjera pro-iraniane në tre vende të ndryshme.

Në vitin 2023, Pentagoni tha se nuk ishte i shqetësuar për manovrat e mëdha nga fuqitë rivale, thjesht për “monitorimin” e tyre.

Por nëse zjarri i ndezur në të gjithë rajonin nga masakrat xhihadiste të 7 tetorit dhe ofensiva izraelite kundër Hamasit që po shkatërron Gazën nuk shuhet shpejt, ky takim do të nisë në fillim të marsit në një situatë tensioni shumë të lartë.

Në atë zonë ndodhen aeroplanmbajtësja “Eisenhower”, nëndetësja bërthamore “Florida” dhe të paktën tetë luftanije amerikane.

Ata shoqërohen nga një shkatërrues dhe dy fregata britanike.

Më tej, nga fundi i muajit aty do të zërë pozicion operacioni European Aspides me destrojerin italian “Duilio” dhe tre fregata të cilat do të kenë detyra të kufizuara në mbrojtjen e anijeve tregtare.

Misioni i flotës anglo-amerikane është shumë i ndryshëm, pasi lëshon Tomahawks dhe avionë lundrues kundër instalimeve tokësore Houthi dhe përplaset pothuajse çdo ditë me agresionet detare të kryera nga formacioni fundamentalist, i trajnuar dhe i pajisur nga vetë Teherani.

Zona e konfliktit nuk kufizohet vetëm në Detin e Kuq dhe brigjet e Jemenit: raketat dhe dronët e milicisë shiite kanë goditur anije me kontejnerë dhe cisterna nafte në brigjet e Omanit, ku vitin e kaluar u mbajt stërvitja kino-ruso-iraniane.

Ka të gjitha kushtet për një skenar emocionues.

Në vitin 2023, qeveria e Pekinit nënvizoi natyrën “paqësore” të luftës.

Moska dërgoi në vend të kësaj fregatën e vetme me raketa hipersonike Zirkon – një armë që asnjë vend i NATO-s nuk e ka – dhe i vuri një theks luftarak zjarrit të artilerisë së natës.

Pas manovrës detare qëndron një plan gjeopolitik edhe më tinëzar.

Komandanti i Marinës së Teheranit, Shahram Irani, tha dje se vende të tjera ishin të ftuara për të marrë pjesë.

Vitin e kaluar – sipas burimeve iraniane – Indisë, Brazilit dhe Afrikës së Jugut iu kërkua gjithashtu të ishin të pranishëm si vëzhgues: ata janë kombet kyçe të lëvizjes së re “të paangazhuar”, bartësit e standardeve të Jugut Global që mbron një ripërcaktim të ekuilibrit në dëm të sferës së ndikimit të SHBA-ve dhe NATO-s.

Kërkesat e tyre janë me interes për Rusinë për të shpëtuar nga izolimi ndërkombëtar, por mbi të gjitha për Kinën, e cila paraqitet në Afrikë dhe Amerikën e Jugut si një pikë referimi jo vetëm ekonomike, por edhe politike.

Flota e Pekinit po zgjeron vazhdimisht gamën e saj të veprimit dhe falë bazës në Xhibuti është bërë një prani e vazhdueshme në Oqeanin Indian.

Dhe përqafimi me Iranin po bëhet gjithnjë e më i afërt, i ekspozuar me këtë stërvitje ashtu si Teherani ka nisur një sfidë ndaj SHBA-ve përmes milicive shiite, e cila rrezikon të kthehet çdo ditë në një konflikt të hapur.

Marrë nga “Repubblica”, përshtatur për Albanian Post