Miroshnychenko shkroi se zhvendosja e 800,000 rusëve dhe humbja e 100,000 ukrainasve nuk ishte thjesht një proces organik, por më tepër rezultat i një politike të qëllimshme nga qeveria ruse që ai argumenton se mund të konsiderohet shkelje e ligjit ndërkombëtar humanitar.

Këto politika përfshinin “huadhënien hipotekore preferenciale (për rusët), zhvendosjen e ushtrisë ruse, oficerëve të zbatimit të ligjit, qeverisë, punonjësve mjekësorë dhe arsimorë, gjyqtarëve dhe familjeve të tyre, dëbimin e ukrainasve dhe inkurajimin e lëvizjes së ukrainasve në territorin rus”.

Miroshnychenko vuri në dukje se Rusia ka kërkuar të zbatojë një politikë të ngjashme në pjesë të Ukrainës që Rusia i ka pushtuar ilegalisht që nga pushtimi në shkallë të plotë në vitin 2022, megjithëse me më pak sukses për shkak të luftës së vazhdueshme.

Kjo është veçanërisht e dukshme në Mariupol, i cili u bombardua dhe u granatua rëndë gjatë rrethimit pothuajse tre mujor të qytetit nga Rusia menjëherë pas pushtimit në vitin 2022.

Qendra Kombëtare e Rezistencës raportoi në gusht 2023 se Moska kishte përgatitur një “plan zhvillimi” për qytetin që shkaktoi zhvendosjen e rreth 300,000 rusëve në Mariupol deri në vitin 2035.

Qyteti më parë kishte një popullsi prej më shumë se 450,000 njerëzve para pushtimit, por autoritetet ukrainase vlerësuan se vetëm 100,000 mbetën pasi forcat ruse pushtuan qytetin.