Më 17 prill 2025, në Shtëpinë e Bardhë u zhvillua një takim i rëndësishëm mes kryeministres italiane Giorgia Meloni dhe ish-presidentit Donald Trump.

Ky takim mori shpejt vëmendjen ndërkombëtare, jo vetëm për implikimet e tij politike, por edhe për një moment të papritur që u shpalos gjatë procesit, përcjell Telegrafi.

Gjatë takimit, i cili u transmetua drejtpërdrejt në mbarë botën, Meloni ndërpreu përkthyesen e saj Valentina Maiolini-Rothbacher dhe foli drejtpërdrejt në anglisht.

“Prisni, unë do ta bëj këtë”, deklaroi Meloni, duke marrë efektivisht vetë detyrën e përkthimit.

Kjo lëvizje e pazakontë ndodhi në Zyrën Ovale, ku ishin të pranishëm disa gazetarë italianë, duke krijuar një atmosferë të tensionuar, e cila u ndërlikua nga mungesa e një moderatori dhe nevoja për komunikim të qartë për tema të ndjeshme, si shpenzimet ushtarake, theksojnë mediat e huaja, përcjell Telegrafi.

Përkthyesja, Maiolini-Rothbacher, më vonë shprehu keqardhjen e saj për incidentin, duke e përshkruar atë si “gjëja më e keqe që mund t’i ndodhë një përkthyesi simultan profesionist”.

Ajo pranoi se kishte ndjerë shqetësimin e Melonit gjatë përkthimit, por nuk ishte në gjendje të reagonte mjaftueshëm me shpejtësi.

Me t’u kthyer në Romë, Maiolini-Rothbacher ndau ndjenjat e saj me shtypin, duke thënë: “Kërkoj falje, nuk më kishte ndodhur kurrë,…”.

Siç vlerësojnë mediat, pranimi i saj i sinqertë nënvizoi presionin me të cilin përballen përkthyesit në “mjediset diplomatike me rrezik të lartë”.

Maiolini-Rothbacher, e cila ka shoqëruar Melonin në ngjarje të ndryshme ndërkombëtare, duke përfshirë samitet e G7 dhe G20, vuri në dukje se takimi i 17 prillit ishte veçanërisht sfidues.

Meloni zgjodhi të fliste në italishten e saj amtare, gjë që kërkonte përkthim në kohë reale për Trump dhe pjesëmarrësit e tjerë.

Përkthyesja shpjegoi se Trump shpesh do t’i drejtohej drejtpërdrejt asaj për sqarime mbi deklaratat e Melonit, duke shtuar presionin nën të cilin ajo ishte.

Dhe me zhvillimin e takimit, mjedisi kaotik u intensifikua.

Maiolini-Rothbacher kujtoi se gazetarët “po konkurronin për të parë se kush bërtiste më fort për të dëgjuar pyetjen e tyre” dhe pa një moderator për të drejtuar diskutimin, atmosfera u bë gjithnjë e më e furishme.