Në cepin blu, duke luftuar për një vizion demokratik, modern dhe evropian të së ardhmes: Donald Tusk, një ish-kryeministër që shërbeu si president i Këshillit Evropian përpara se të kthehej si lider i opozitës centriste; në këndin e kuq: Jarosław Kaczyński, udhëheqës i Partisë Ligj dhe Drejtësi (PiS).

Secili ka pasur një shans për të formuar Poloninë sipas imazhit të tij.

Tani, pas tetë vitesh Kaczyński, vendi është në majë të një epoke të re të Tusk-ut dhe era e ndryshimit po fryn edhe një herë.

Shfaqja e Tusk në zgjedhjet e tetorit, në të cilat 66-vjeçari karizmatik drejtoi një grup partish që varionin në pikëpamje nga qendra e djathtë në të majtë, i jep koalicionit të tij një rrugë të qartë drejt pushtetit.

Performanca e tij në vendin e pestë më të populluar të BE-së – e siguruar pavarësisht përpjekjeve gjithnjë e më të dëshpëruara nga PiS për të anuar fushën e lojës duke përdorur mediat e kontrolluara nga shteti dhe arkat e Polonisë – tregoi se edhe në një sistem me të meta, është e mundur të mposhten populistët.

Është një copëz shprese për centristët në të gjithë kontinentin, të cilët kanë parë të dëshpëruar ndërsa forcat populiste lëvizin nga skajet dhe drejt qeverisë.

Giorgia Meloni është në pushtet në Itali, shoku i Putinit, Robert Fico, është kthyer në Sllovaki, Alternativa e ekstremit të djathtë për Gjermania po rritet në sondazhe dhe partia e djathtë e kryeministrit hungarez, Viktor Orban, duket më e fortë se kurrë.

Dhe kjo është përpara se dikush të përmendë dy elefantët biondë në dhomë: Donald Trump në anën tjetër të Atlantikut dhe vendin e parë mahnitës të Geert Wilders në zgjedhjet holandeze.

Shfaqja e Tusk nuk po festohet askund më shumë se në Bruksel, ku ai është i mirënjohur dhe i pëlqyer pas qëndrimit të tij si president i Këshillit Evropian nga 2014 deri në 2019.

Nën PiS, qeveria polake kishte qenë prej kohësh në kundërshtim me BE-në lidhur me kthimin pas të rregullit të ligjit.

Ajo ka prezantuar një sërë reformash që Gjykata e Drejtësisë së Bashkimit Evropian kritikoi ashpër.

Nëse Tusk arrin të formojë një qeveri, ai është zotuar të zhbëjë reformat gjyqësore të paraardhësve të tij – një veprim që ka të ngjarë të bëjë që BE-ja të heqë përpjekjet e saj të ndryshme për të frenuar Varshavën.

Jehona e kthimit të Tusk do të ndihej në të gjithë Evropën.

Marrëdhëniet polako-gjermane u zhytën gjatë viteve të pushtetit të PiS, mes kërkesave të vazhdueshme të Varshavës që Berlini të paguante më shumë se 1 trilion euro dëmshpërblime lufte, të cilat rëndoheshin sa herë që partisë në pushtet i duhej një nxitje në votime.

Marrëdhëniet e Polonisë me Francën kanë qenë gjithashtu të tensionuara, me qeverinë e PiS që qortoi Presidentin Emmanuel Macron për përpjekjet e tij për të kontaktuar Kremlinin.

Me Tusk në krye të Polonisë edhe një herë, këto tensione ka të ngjarë të lehtësohen.

Në Hungari, Orbán do të humbiste një nga partnerët e tij më të rëndësishëm.

Perspektiva e një Polonie të udhëhequr nga Tusk do ta shihte Kievin duke marrë një psherëtimë lehtësimi.

Ndërsa Varshava e ka mbështetur fuqishëm Ukrainën gjatë dy viteve të fundit të luftës, në muajt e fundit tensionet kanë vluar mbi eksportet bujqësore të Ukrainës.

Për të qenë i sigurt, Tusk nuk do të jetë në gjendje të ndryshojë Poloninë brenda natës.

Marrë nga Politico, përshtatur për Albanian Post