Por botët ndërmjet tyre u shfaqën të largëta në një mënyrë që tregon tensionin thelbësor midis dy liderëve pas më shumë se katër muajsh luftë.

Netanyahu ka folur për luftën dhe se si do të vazhdonte edhe nëse do të kishte një armëpushim të përkohshëm për të siguruar lirimin e pengjeve.

Kurse Biden ka folur  për paqen dhe se si një marrëveshje e tillë armëpushimi mund të ndryshojë dinamikën, duke çuar në një riorganizim më të gjerë që më në fund do t’i jepte fund konfliktit themelor që ka përcaktuar Lindjen e Mesme për breza.

Pabarazia në vizione reflekton kalendarët politikë të kundërt mbi të cilët po veprojnë dy liderët.

Netanyahu ka një interes bindës për të zgjatur luftën kundër Hamasit për të shtyrë ditën kur ai do të përballet me përgjegjësinë për dështimin për të parandaluar sulmin terrorist të 7 tetorit.

Biden, anasjelltas, ka një nxitje të fuqishme për t’i dhënë fund luftës sa më shpejt të jetë e mundur për të ulur zemërimin në krahun e majtë të partisë së tij përpara fushatës së rizgjedhjeve të vjeshtës, kur ai do të ketë nevojë për të gjithë mbështetjen që mund të marrë.

Secili ka arsye të mendojë se mund të ketë akoma një marrëveshje më të mirë nëse tjetri humbet postin e tij.

Këshilltarët e Biden janë të vetëdijshëm se qeveria Netanyahu mund të bjerë si kundërpërgjigje ndaj sulmit terrorist, ndërkohë që kryeministri izraelit, mund të preferojë të marrë kohë deri në nëntor në rast se ish-presidenti Donald Trump merr sërish drejtimin në Shtëpinë e Bardhë.

Teksa Biden dhe Netanyahu kanë theksuar në daljet publike bashkëpunimin e tyre, secili ka arsye të mendojë se mund të përfitojë politikisht nëse tjetri humbet postin e tij.

Qëllimet divergjente po realizohen këtë javë ndërsa negociatorët përpiqen të arrijnë një marrëveshje pengjesh përpara se muaji i shenjtë i Ramazanit të fillojë muajin e ardhshëm.

Biden ka thënë se bisedimet e ndërmjetësuara nga SHBA-të ishin afër një marrëveshjeje dhe se ai priste që një armëpushim të fillonte në fund të kësaj fundjave.

Por kjo varet nga Netanyahu që do të bëjë një pazar me Hamasin.

Marrëdhënia mes dy liderëve ka qenë e komplikuar këto katër muajt e fundit.

Teksa ata u përqafuan në një pistë aeroporti në Tel Aviv, kur Biden shkoi për të vizituar vetëm disa ditë pas sulmit terrorist që vrau 1 mijë e 200 persona, telefonatat e tyre janë bërë gjithnjë e më të tensionuara teksa grindeshin për operacionin ushtarak izraelit që ka marrë rreth 30 mijë jetë në Gaza. .

Në një moment të dhjetorit, biseda u ndez aq shumë sa Biden deklaroi se kishte mbaruar dhe e mbylli telefonin.

Në publik, Biden i ka rezistuar një pushimi më të hapur, duke vazhduar të mbështesë të drejtën e Izraelit për t’u mbrojtur dhe ende duke e përshkruar veten si sionist, siç bëri përsëri, edhe pse u ankua se “ka shumë njerëz të pafajshëm që janë duke u vrarë”.

Kurse Netanyahu ka qenë më i gatshëm të sfidojë publikisht Biden-in, një pozicion që e lejon atë të argumentojë se ai është i vetmi person i aftë për t’i bërë ballë presionit amerikan për një zgjidhje me dy shtete të mosmarrëveshjes palestineze.

Paçka të gjithave, duket se kjo është një lojë e rrezikshme.

Është bërë më e qartë se kurrë se sa i varur është Izraeli i vetëm nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës – jo vetëm për municionet që po përdor në luftën e tij kundër Hamasit, por për mbrojtjen e tij në arenën ndërkombëtare, ku Washingtoni ka vënë veton të përsëritur të OKB-së.

Për më tepër, Biden po i ofron Netanyahu-t diçka që lideri izraelit dëshiron vërtet: perspektivën e normalizimit të marrëdhënieve diplomatike me Arabinë Saudite, e cila do të ishte një ndryshim paradigme për shtetin hebre pas tre çerek shekulli në një lagje armiqësore dhe lloji i arritjes historike që çdo kryeministër do të dëshironte për trashëgiminë e tij.

Qëllimi i Biden është se një përparim i tillë mund të arrihet vetëm nëse lufta përfundon dhe një shtet palestinez është në tryezë.

Një pjesë e sfidës për Biden është se kur bëhet fjalë për fushatën ushtarake, nuk është vetëm një çështje e presidentit kundër kryeministrit.

Establishmenti politik izraelit në të gjithë spektrin, nga e majta në qendër në të djathtë, mbështet luftën kundër Hamasit pas sulmit terrorist që traumatizoi vendin.

Ka pak simpati për palestinezët në Gaza edhe në mesin e kundërshtarëve politikë të Netanyahu-t.

Por ka dritë mes Netanyahu-t dhe figurave të tjera politike për çështjen e pengjeve.

Teksa ai ka shprehur një qëndrim të ashpër gjatë negociatave për të ndalur luftimet për të siguruar lirimin e disa prej rreth 100 personave të kapur më 7 tetor dhe ende të mbajtur nga Hamasi, ai është shtyrë të bëjë më shumë për t’i liruar.

Zyrtarët e administratës Biden e shohin këtë si një mënyrë për të krijuar përçarje midis Netanyahu-t dhe pjesës tjetër të aleatëve të tij të përshtatshëm në kabinetin e luftës.

Ose kryeministri pranon një marrëveshje peng për armëpushim, në këtë këndvështrim, ose ai do të humbasë mbështetjen kritike në të cilën ai ka llogaritur të mbahet në pushtet.

Netanyahu ka interesin e tij për ta ndarë Biden nga koalicioni i tij politik.

Kjo ndodhi të martën në Michigan, ku votuesit arabo-amerikanë dhe mbështetësit e tjerë të palestinezëve po votonin “të paangazhuar” në zgjedhjet paraprake demokratike si një protestë kundër mbështetjes së Biden për Izraelin.