Nuk kemi jetuar kurrë të pasur dhe nuk ia vlen të fillojmë tani.

Kjo thënie popullore daton në vitet e egra 1990 dhe ende shfaqet në buzët e shumë rusëve që ia dalin mbanë në periferi të pafundme larg qendrave të pushtetit.

Por lufta ndryshoi shumëçka.

Tani mijëra familje që e kanë kaluar varfërinë brez pas brezi si sëmundje mund të ndryshojnë fatin e tyre. Gjithçka që ju nevojitet është një djalë ose një baba për ta dërguar në front.

Reklamat për shërbimin ushtarak me kontratë janë kudo në kryeqytet. Në fasadat e ndërtesave, në stacionet e transportit publik.

Fjalët dhe numrat kanë vërtet rëndësi. Fitimet vjetore janë thuajse 59 mijë euro me kursin e sotëm.

Deri në vjeshtën e kaluar, këto ishin maja të rezervuara për ushtarët profesionistë. Por që nga fillimi i nëntorit, të gjithë të kontraktuarit, personeli ushtarak me kontratë, kanë mundur të përfitojnë nga kjo. Paga e ushtarit rus po bëhet gjithnjë e më e lartë.

Pothuajse një anestezi ndaj rrezikut të vdekjes në betejë.

Ka shumë rusë që lejojnë veten të tundohen.

Në fund të janarit të kaluar, ish-presidenti rus Dmitry Medvedev raportoi se në vitin 2024, më shumë se njëmijë njerëz në ditë, ose më shumë se 450 mijë në numër absolut, po i bashkoheshin forcave të armatosura me kontratë, shifra më e lartë e regjistruar ndonjëherë në tre vitet e luftës.

“Për vitin 2025, detyra jonë është të ruajmë këto norma”.

Midis elitës së Moskës, ekziston një mendim i përbashkët se i vetmi moment kur Vladimir Putin u lëkund ishte shtatori i vitit 2022, kur u detyrua të shpallte mobilizim të pjesshëm.

Për të mos rënë sërish në të njëjtin grackë, Kremlini po shpenzon shuma të paimagjinueshme parash për të rekrutuar ushtarë të rinj. Por për të shmangur një katastrofë të menjëhershme buxhetore, ai po ia vendos barrën e shpenzimeve pushteteve vendore.

Nuk ka ndërkohë asnjë vlerësim zyrtar për ushtarët rusë të rënë në front. Faqet më të besueshme që merren me këtë kontabilitet të trishtuar vlerësojnë se në përqindje humbja më e madhe ishte e ushtarëve të ardhur nga Buryatia, një rajon “pothuajse aziatik” me një nga të ardhurat më të ulëta për frymë në Rusi.

Shumë vëzhgues ndërkombëtarë kanë pyetur veten nëse është një formë e racizmit të brendshëm, apo thjesht një çështje varfërie. Hipoteza e dytë duket më e bazuar.

Me paratë e premtuara për ata që dërgojnë djalin e tyre në front, një familje nga Buryatia ose rajone të tjera të ngjashme vendoset përgjithmonë.

Pranimi i rrezikut të sakrifikimit të një jete për të siguruar të tjerët. Shkëmbimi mbi të cilin bazohet disponueshmëria e pafundme e Rusisë e të ashtuquajturit ushqim për top është kjo.

Me joshjen e parave nuk ka kufij, sidomos kur ekonomia ecën keq.

Moska ka qenë gjithmonë e kursyer nga lufta: Kremlini nuk dëshiron protesta në vitrinën e vendit. Por javët e fundit ka ardhur duke u rritur ndjeshëm numri i atyre që duan të nënshkruajnë kontratën me Ministrinë e Mbrojtjes.

Fluksi i vullnetarëve nisi të rritet më 17 mars: më shumë se 100 në ditë, siç raportohet nga faqja e internetit Verstka, e cila ka qenë e paligjshme që nga fillimi i Operacionit Special Ushtarak.

Por edhe të dhëna të tjera nga shtypi pro-qeveritar konfirmojnë trendin.

Nga 1 deri më 10 prill, 993 persona të tjerë nënshkruan kartat e tyre të regjistrimit vetëm në qendrën kryesore të rekrutimit në rrugën Yablochkov.

Në dhjetëditëshin e parë të marsit ishin 499, “vetëm” 341 në të gjithë muajin janar.

Ngrihet pyetja: Pse kjo rritje?

Shpjegimi më i thjeshtë është se ekziston frika se oferta mund të përfundojë së shpejti me armëpushimin.

Që nga fillimi i vitit, më shumë se 6.3 milionë burra janë regjistruar në Moskë. Autoritetet po inkurajojnë shpërthime patriotike duke hapur pika tubimi në stacionet e metrosë.

Pas nënshkrimit, një moskovit nga mosha 18 deri në 65 vjeç merr një pagesë një herë prej 2.3 milionë rubla, afërsisht 24 mijë e 600 euro.

Pasi hyn në njësinë e shërbimit, vullnetari ka të drejtë për një pagë mujore prej 210 mijë rubla, 2 mijë e 250 euro, plus një shpërblim shtesë prej rreth 50 mijë rubla.

Pavarësisht se është qyteti më i pasur, Moska nuk ka rekord për pagesat një herë në fillim të shërbimit.

Shpërblimet për ata që luftojnë në frontin ukrainas nuk mbarojnë këtu.

Për çdo ditë pjesëmarrje në “veprime sulmuese aktive” paguhet deri në 50 mijë rubla, 500 euro; të njëjtën shumë për çdo kilometër avancim kur janë pjesë e njësive sulmuese.

Gjysmë milioni për këdo që hedh në erë një tank Leopard, Abrams ose Challenger dhe në fund një milion rubla për këdo që kap një nga mjetet e sipërpërmendura ose një raketë Himars.

Një milion për një dëmtim mesatar, tre për një dëmtim të rëndë, të cilit i shtohen një milion tjetër për invaliditetin e vërtetuar.

Nëse ushtari më pas vërtetohet i papërshtatshëm për shërbim, paguhet një shpërblim i jashtëzakonshëm prej 3,44 milionë rubla, i barabartë me afërsisht 37 mijë euro.

Në rast fatkeqësie, shteti i paguan familjes 5 milionë e 160 mijë rubla, 56 mijë euro; plus 5.2 milionë dëmshpërblim shtesë dhe 3.4 milionë të tjera si pagesa të njëhershme në pjesë të barabarta për çdo pjesëtar të familjes së ushtarit të rënë, sipas programit të sigurimit shtetëror të regjistruar pas regjistrimit.

Jeta e të afërmit pra, vlen 13 milionë rubla, 143 mijë euro, plus një pension.

Marrë nga “Corriere della Sera”, përshtatur për “Albanian Post”.