Emmanuel Macron është akuzuar për tradhti ndaj Republikës Franceze pasi mori pjesë në një ceremoni hebreje brenda rezidencës së tij zyrtare, Pallatit Elysée.
Në një vend ku ndarja e fesë është në vetvete një fe, ndezja e një qiri Hanukkah brenda Salle des Fêtes historike të enjten u denoncua menjëherë nga politikanët e djathtë dhe të majtë.
Presidenti kishte ftuar kryerabinin e Francës Haïm Korsia për të ndezur të parin nga tetë qirinjtë në një Hanukkiah ose shandanë, duke shënuar fillimin e festivalit hebre të dritave.
Por kur video e ceremonisë u shfaq pak më pas në rrjetet sociale, pati bujë.
Për opinionistët francezë të të gjitha shtresave, presidenti kishte bërë një falsifikim të madh duke e lejuar fenë të hynte në vendet e shenjta të presidencës.
“Me sa di unë kjo është hera e parë që ndodh ndonjëherë. Është një shkelje e sekularizmit,” tha David Lisnard, një figurë e shquar e opozitës së krahut të djathtë që është gjithashtu kryebashkiak i Kanës.
“Elysee nuk është një vend feje. Ju nuk mund të bëni kompromis me sekularizmin,” tha presidentja socialiste e rajonit të Occitania, Carole Delga.
“A do të bëjë Macron tani të njëjtën gjë për fetë e tjera? Disa po, disa jo? Është një spirale e rrezikshme,” tha Alexis Corbière nga e majta ekstreme France Unbowed.
Edhe disa hebrenj francezë u shfaqën të hutuar. “Kjo është diçka që nuk duhet lejuar të ndodhë përsëri,” tha Yonathan Arfi, i cili drejton Këshillin Përfaqësues të Institucioneve Hebraike Franceze (Crif).
“Hebrenjtë francezë e kanë konsideruar gjithmonë sekularizmin si një ligj mbrojtjeje dhe lirie. Çdo gjë që dobëson sekularizmin i dobëson hebrenjtë,” tha ai.
Ideja e “sekularizmit” u fut në një ligj francez të vitit 1905, pas vitesh beteje midis shtetit dhe Kishës Katolike Romake. Ai sanksionoi lirinë e besimit, por i dha fund përfshirjes së shtetit në Kishë dhe hoqi të gjitha shenjat e fesë nga ndërtesat publike.
Që atëherë, ligji është konsideruar si një gur themeli i Francës moderne, duke siguruar neutralitet të rreptë midis Krishterimit, Islamit dhe Judaizmit dhe garanton që qytetarët të shihen si individë në një shtet dhe jo si anëtarë në një komunitet.
