“Bëjeni të qartë se nuk ka asnjë shpresë për kthim”.

Ky është objektivi i planit të propozuar nga Ministria izraelite e Inteligjencës për t’u marrë me krizën e vazhdueshme në Rripin e Gazës.

Sipas një dokumenti të zbuluar të shtunën në faqen e internetit “Mekomit” (Thirrja Lokale), lëvizja e popullsisë në gadishullin egjiptian të Sinait është opsioni i preferuar midis skenarëve të pasluftës të parashikuara nga ministria.

Kështu kampet e tendave, që strehojnë gati 2.4 milionë refugjatë nga Gaza do të shndërrohen në komunitete të përhershme të krijuara në zonën e shkretëtirës.

Mjaft për të mbështetur akuzat e bëra kundër Izraelit në lidhje me dëshirën e tij për të shkaktuar një zhvendosje të detyruar të popullsisë palestineze, disa madje shkojnë deri aty sa të dënojnë synimet gjenocidale.

Plani me shumë hapa

Dokumenti daton nga 13 tetori.

Pra, më pak se një javë pas inkursionit të trefishtë vdekjeprurës të Hamasit në shtetin hebre, i cili la gati 1 mijë e 400 të vdekur dhe më shumë se 230 pengje.

Në këtë kuadër, Ministria e Inteligjencës rekomandon një plan në disa faza.

Së pari, merrni masa që popullsia të evakuohet në jug, veriu i Rripit të Gazës të jetë objektiv i bombardimeve.

Një rekomandim që kujton urdhrin e dhënë më 13 tetor nga shteti hebre për më shumë se një milion palestinezë që të largohen nga veriu i enklavës, nën bllokadë totale që nga 9 tetori.

“Kushdo që zgjedh të mos largohet nga Gaza veriore mund të identifikohet si bashkëpunëtor i një organizate terroriste”, paralajmëroi ushtria izraelite më 22 tetor.

Më pas, dokumenti parashikon pushtimin e plotë të brezit të tokës pas një inkursioni tokësor dhe “pastrimin e bunkerëve nëntokësorë nga luftëtarët e Hamasit”.

Të premten në mbrëmje, ushtria izraelite nisi një operacion tokësor duke intensifikuar sulmet ajrore.

“Ne do ta shkatërrojmë armikun mbi dhe nën tokë”, paralajmëroi Benjamin Netanyahu të dielën, duke pohuar se lufta kishte hyrë në “fazën e dytë”.

Nëse plani duket se përkon deri më tani me strategjinë ushtarake të shtetit hebre, propozimi për zhvendosjen e palestinezëve në territorin egjiptian, pa mundësi kthimi, mund të përbëjë pengesën kryesore për realizimin e tij.

Sepse perspektiva ngjall jo vetëm frikën e palestinezëve, por edhe shqetësimin e vendeve arabe.

Duke refuzuar, ndër të tjera, të jenë bashkëpunëtorë në një “Nakba” të re, Egjipti dhe Jordania kundërshtuan me vendosmëri një zhvendosje të popullsisë, që mund të ndikojë drejtpërdrejt tek ata, në nivelin e sigurisë dhe atë politik.

Mbreti Abdullah II i Jordanisë e konsideroi këtë opsion si një “vijë të kuqe” që nuk duhet kaluar.

Presidenti, Abdel Fattah el-Sissi, i cili përballet me një krizë akute ekonomike, deklaroi se nuk do të ketë “asnjë kompromis apo neglizhencë të sigurisë kombëtare të Egjiptit nën asnjë rrethanat”.

Kajro e kishte refuzuar tashmë një zgjidhje të tillë në të kaluarën.

Edhe pse do të duhej shumë më tepër për të bindur komunitetin ndërkombëtar për të mbështetur realizimin e një plani të tillë, vetë qeveria izraelite synon të minimizojë shtrirjen e tij.

Zyra e Kryeministrit i tha “Haaretz” se është një dokument fillestar si ai i gjetur nga dhjetëra në të gjitha nivelet e qeverisë dhe shërbimeve të sigurisë.

Çështja e “ditës së ardhshme” nuk është trajtuar në një forum zyrtar në Izrael, i cili aktualisht është i fokusuar në eliminimin e kapaciteteve qeveritare dhe ushtarake të Hamasit.

Sigurisht, portofoli i Inteligjencës i mbajtur nga Gila Gamliel, një anëtare e Likud-it të Benjamin Netanyahut, prodhon opinione mbi politikat publike dhe i ndan ato me shërbimet përkatëse, ushtrinë dhe ministritë e tjera.

Dokumenti megjithatë dëshmon se skenarët e pas-Hamasit në Gaza po shqyrtohen në qarqet e pushtetit izraelit.

Vetë teksti paraqet dy opsione të tjera, të cilat nuk i rekomandon.

E para ishte autorizimi i Autoritetit Palestinez, i udhëhequr nga Fateh, i cili u dëbua nga Gaza pas një lufte me Hamasin në 2007, për të rimarrë kontrollin e brezit të tokës nën kujdesin e Izraelit.

Sipas ministrisë, kjo zgjidhje do të ishte më e rrezikshmja, duke çuar potencialisht në krijimin e një shteti palestinez, veçanërisht pasi mungesa e vendbanimeve atje do të pengonte “mbajtjen e një okupimi efektiv ushtarak”.

Opsioni i dytë konsiston në lejimin e një autoriteti tjetër lokal arab që të paraqitet si një alternativë ndaj Hamasit.

Kjo rrezikon të gjendeni përballë një autoriteti edhe më radikal, nënvizon dokumenti.

Prandaj, këto dy zgjidhje përshkruhen si të padëshirueshme nga pikëpamja strategjike dhe e sigurisë dhe nuk do të dërgonin një mesazh mjaftueshëm të fortë parandalimi, veçanërisht për Hezbollahun.