Doza eksperimentale, e cila është testuar te minjtë, shënon një ndryshim në strategjinë drejt “vaksinologjisë proaktive”, ku vaksinat janë projektuar dhe janë gati për prodhim përpara se të shfaqet një virus potencialisht pandemik.

Vaksina është bërë duke bashkangjitur proteina të padëmshme nga coronavirus-e të ndryshëm në nanogrimca të vogla që më pas injektohen për të nxitur mbrojtjen e trupit për të luftuar viruset.

Për shkak se vaksina trajnon sistemin imunitar për të synuar proteinat që ndahen në shumë lloje të ndryshme të coronavirus-it, mbrojtja që ajo shkakton është jashtëzakonisht e gjerë, duke e bërë atë efektive kundër viruseve të njohur dhe të panjohur në të njëjtën familje.

Testet treguan se vaksina shkaktoi një përgjigje të gjerë imune ndaj coronavirus-eve, duke përfshirë Sars-Cov-1, patogjenin që shkaktoi shpërthimin e Sars në 2003, edhe pse proteinat nga ai virus nuk u shtuan në nanogrimcat e vaksinës.

Rregullatorët mjekësorë nuk kanë procedura për vaksinologjinë proaktive dhe studiuesit thonë se këto duhet të përpunohen me organet përkatëse. Nëse vaksina do të rezultonte e sigurt dhe efektive te njerëzit, një opsion do të ishte përdorimi i saj si një përforcues me përfitimin shtesë të mbrojtjes nga coronavirus-et e tjerë.

Ka më shumë gjasa që vendet të mbajnë rezerva të vaksinës dhe të tjera të dizajnuara për të synuar patogjenë të veçantë, pasi ato të jenë prodhuar dhe miratuar.