Disa subjekte kanë autonominë e tyre, një agjendë lokale.

Të tjerët ndjekin objektiva të vogla dhe, ndërkohë, i nënshtrohen zgjedhjeve të Teheranit në emër të interesit të ndërsjellë.

Republika Islamike menaxhon organizatat me Divizionin Quds, një aparat special i Pasdaranit, një instrument ushtarak, politik dhe inteligjent.

Blloku i shumicës është ai palestinez, në vijën e parë të betejës për Gazën dhe Bregun Perëndimor.

Brigadat e Hamas al Qassam, Brigadat Xhihad al Quds, Brigadat Fatah al Aksa, Komitetet Popullore dhe milicitë që u rritën në Bregun Perëndimor, nga Jenini në Tulkarem.

Nuk mungojnë as akronimet historike, nga Fronti Demokratik e deri te Fronti “Popullor”.

Në këtë botë radikale, Xhihadi Islamik është historikisht më i afërti me ajatollahët.

Libani dhe Iraku

Në Liban dominon Hezbollahu, një lëvizje me një numër të madh ndjekësish.

Njerëzit e tij janë të armatosur me mijëra raketa, të trajnuar mirë.

Kemi “vëllezërit më të vegjël”, siç janë Jamaa Islamiya dhe celulat e Hamasit, të zgjedhur për të kalibruar përplasjen me shtetin hebre.

Nëse dikush lëshon një raketë nga territori libanez, e ka të vështirë ta bëjë këtë pa marrë një dritë jeshile.

Mobilizim i madh në Irak.

Një mori fraksionesh shiite janë gati për luftë.

Më aktivët janë anëtarët e Rezistencës Islamike, një kartel pas të cilit fshihen disa grupe të rëndësishme.

Një lëvizje tipike iraniane, e dukshme dhe e vjetër, por jo për këtë arsye e braktisur.

Në fakt, liderët e Teheranit kanë pohuar vazhdimisht se do të jetë “rezistenca” ajo që do t’i përgjigjet armikut izraelit.

Një përpjekje për të shmangur një konflikt të drejtpërdrejtë me SHBA ose Jerusalemin.

Siria dhe Jemeni

Siria është platforma e dytë e sulmit.

Milicitë e lidhura me regjimin dhe Iranin veprojnë në territorin e tij, disa kanë zhvendosur elementë në Liban.

Kujtojmë brigadat al Husein dhe al Nujaba, vullnetarët afganë të Fatamyoun, vullnetarët pakistanezë të Zanabyoun, anëtarët e Frontit Xhibril.

Ata mund të kryejnë të shtëna përgjatë kufirit, ata kanë instalime të shpërndara në të gjithë vendin, ata ndërveprojnë me Hezbollahun.

Një dislokim përgjegjës për sulme të shumta: inkursioni me dron në Eilat në jug të shtetit hebre është i ri. Kjo është arsyeja pse sulmet ajrore izraelite dhe amerikane janë të shpeshta.

Më larg, por jo më pak të rrezikshëm janë Houthis, jemenasit e mbështetur nga Irani.

Ata kanë lëshuar raketa me rreze të gjatë dhe dronë në Izrael dhe tani kanë kërcënuar se do të synojnë anijet kundërshtare në Detin e Kuq.

Vendndodhja e tyre gjeografike e kombinuar me arsenalin e tyre i bën ata një kërcënim serioz.