Edhe akullnaja më e lartë në Everest duket e destinuar për një tërheqje të shpejtë, këtë e konfirmon një studim i publikuar në Nature i udhëhequr nga një ekip ndërkombëtar shkencëtarësh. Dihet mirë se sistemet e akullnajave malore po zvogëloheshin në vëllim në mbarë botën, megjithatë dihet relativisht pak për ato në lartësitë më të larta, mbi 5000 metra.

Rezultatet e studimit erdhën falë një fushate kërkimi rekord në majën më të lartë në botë. Studiuesit, të shoqëruar nga një numër i madh alpinistësh, në fakt kanë instaluar dy stacione meteorologjike, në 7945 dhe 8430 metra: ata tani janë stacionet e motit në lartësitë më të larta në Tokë. Përveç kësaj, ata nxorën një bërthamë akulli në 8020 metra. Jo vetëm kaq: falë punës së tyre, janë zbuluar mikroplastika në lartësinë më të madhe, në 8440 metra. Dendësia e matur ishte 12 fibra për litër borë.

Të dhënat nga studimi i bërthamës së akullit bënë të mundur vlerësimin, për shembull, se në afërsi të Kollit të Jugut, në çerek shekullin e fundit, akullnajat kanë humbur rreth 55 metra në trashësi: 55 metra për të cilat u deshën pothuajse 2000 vjet të formoheshin. Sipas të dhënave, fenomeni i hollimit të akullit mund të ishte shkaktuar nga ndryshimet klimatike që në vitet 1950, edhe nëse ai do të përshpejtohej ndjeshëm nga fundi i viteve 1990, përcjell Scan.

Shkrirja dhe sublimimi në akullnajat më të larta të Everestit mund të ketë ndikim në nivele të ndryshme. Do të ketë një humbje progresive të kapacitetit të ruajtjes së ujit për përdorim njerëzor dhe për ekosistemin. Ky problem do të prekë 250 milionë njerëz që jetojnë pranë akullnajave malore, por edhe mbi 1.6 miliardë që marrin ujë nga rajonet malore. FCS