Daydreaming duket më pak si një ves dhe më shumë si një virtyt sa më shumë që neuroshkencëtarët dhe psikologët gërmojnë mbi fenomenin.

Shkencëtarët në Universitetin e Harvardit kanë gjetur tani prova paraprake se kur minjtë ‘ëndërrojnë ditën’ ose të reflektojnë në heshtje për diçka që panë më herët atë ditë, truri i tyre riorganizohet në një mënyrë të dobishme për kujtesën dhe mësimin.

Kjo hipotezë ende duhet të testohet në eksperimente të mëtejshme, por duket se kur minjve u shfaqet një model me kuadrate bardh e zi, ata ende mund ta vizualizojnë imazhin në syrin e tyre pasi të hiqet nga shikimi.

Efekti daydreaming, ndodhi vetëm kur miu ishte i pastimuluar, në një gjendje të qetë dhe të relaksuar me bebëza të vogla.

“Ne donim të dinim se si ndodhi ky proces i ëndërrimit në një nivel neurobiologjik dhe nëse këto momente reflektimi të qetë mund të ishin të rëndësishme për të mësuarit dhe kujtesën,” shpjegon neurobiologia Nghia Nguyen nga Universiteti i Harvardit.

Gjatë disa ditëve, këto eksperimente u përsëritën ndërsa ekipi në Harvard monitoroi aktivitetin elektrik të 7000 neuroneve në trurin e tetë prej minjve, duke përfshirë qelizat nervore në korteksin e tij vizual dhe hipokampusin – një rajon i lidhur fort me konsolidimin e kujtesës.
Secila nga dy imazhet në fund të fundit shkaktoi një model të ndryshëm të aktivitetit nervor në korteksin pamor anësor të minjve.

Kjo pjesë e trurit lidhet me njohjen e objekteve dhe dallimin e veçorive të formave.
Gjetjet sugjerojnë se truri i miut po kodon çdo imazh me një model të ndryshëm të aktivitetit nervor.
Por ajo që është vërtet interesante është se pasi këto imazhe u zëvendësuan nga një ekran bosh kompjuteri, korteksi vizual i miut ndonjëherë “riaktivizohej”, duke imagjinuar një model të ngjashëm neuronesh me imazhin e hequr.

Ky riaktivizim i shkurtër në korteksin vizual shpesh shoqërohej me valëzime me valë të mprehta në hipokampus – një shenjë që truri po kodonte në mënyrë efektive informacionin vizual pavarësisht mungesës së një stimuli.

Gjetjet sugjerojnë se kur truri nuk stimulohet, ai mund të rrëshqasë në një botë imagjinare, ku imazhet mendore mund të riorganizojnë në mënyrë aktive përgjigjet e ardhshme të trurit ndaj stimujve.