Arkeologët që punojnë në gërmimet e vazhdueshme në Rajonin IX, Insula 10, pranë shpateve të qytetit antik të Pompeit, kanë zbuluar një vend shqetësues – një furrë buke-burg ku skllevërit dhe gomarët ishin mbyllur dhe shfrytëzuar për të prodhuar bukë.

Zbulimi përputhet me rrëfimet rrëqethëse të shkrimtarit të shekullit të dytë të erës sonë, Apuleius, Metamorfozat IX 11-13, i cili përshkruan punën e pakëndshme të duruar nga burrat, gratë dhe kafshët në mullinjtë dhe furrat e lashta.

Hapësira e ngushtë e punës, e pajisur me dritare të vogla lart në mure të siguruara me shufra hekuri, u zbulua gjatë projektit më të gjerë që synonte sigurimin dhe konsolidimin e zonave të pa gërmuara të Pompeit.

Supozohet se rezidenca që përmban furrën e bukës ishte në proces rinovimi kur shpërthimi i malit Vezuvius në 79 pas Krishtit çoi në shkatërrimin e tij.

Megjithatë, zbulimi i tre viktimave në një nga dhomat e furrës gjatë muajve të fundit sugjeron që prona ende strehonte individë në kohën e shpërthimit, shkruan Euronews, transmeton Klankosova.tv.

Pa dyer dhe çdo komunikim jashtë, zona e prodhimit kishte vetëm një dalje që të çonte në atriumin e shtëpisë, duke kufizuar lëvizjen e individëve brenda.

“Është, me fjalë të tjera, një hapësirë ​​në të cilën ne duhet të imagjinojmë praninë e njerëzve me status servil, liria e lëvizjes së të cilëve pronari ndjeu nevojën për ta kufizuar”, vëren Gabriel Zuchtriegel, drejtori i Parkut Arkeologjik të Pompeit.

Realiteti i zymtë i jetës së përditshme në këtë hapësirë ​​plotëson narrativën e paraqitur në ekspozitën e ardhshme, “Pompei tjetër: Jetët e zakonshme në hijen e Vezuvit”, e hapur më 15 dhjetor në Palestra Grande në Pompei.

Ekspozita hedh dritë mbi individët e harruar, si skllevërit, të cilët, megjithëse shpesh anashkalohen nga burimet historike, përbënin shumicën e popullsisë, duke kontribuar ndjeshëm në ekonominë, kulturën dhe strukturën shoqërore të qytetërimit romak.