Një raport i KBPO-së zbulon se në Baku ka 1773 përfaqësues të naftës dhe gazit, praktikisht “delegacioni” i katërt më i rëndësishëm për nga numri. Të gjithë së bashku, ata janë më shumë se përfaqësuesit e 10 kombeve më të prekura nga ndryshimet klimatike. Aktivistët: “Larg gjarprit të zi nga COP29”.

Një “gjarpër i zi”, siç e kanë quajtur aktivistët, po endet nëpër pavionet COP29 të Azerbajxhanit, ku nafta dhe gazi, sipas fjalëve të presidentit të Azerbajxhanit, Ilham Aliyev, janë një “dhuratë nga Zoti”.

Ai gjarpër është grupi i lobistëve të karburanteve fosile, të cilët në Baku, në dhomat ku duhet të diskutohet se si të braktisim lëndët djegëse fosile, janë praktikisht “delegacioni” i katërt më i rëndësishëm nga prania. Në fakt, midis dhomave të Cop29 ka të paktën 1 mijë e 773 lobistë të karburanteve fosile, thotë një raport i ri i lëshuar nga koalicioni Kick Big Polluters Out (KBPO), i cili në çdo konferencë klimatike bën vlerësimin e ndërhyrjes së naftës dhe gazit në negociata.

Numri është në rënie në krahasim me Dubain, Cop28, sepse nga 2 mijë e 400 ka shkuar në gati 1 mijë e 800, por duhet pasur parasysh se të akredituarit në Konferencën e kaluar në Emiratet ishin 83 mijë, ndërsa tani janë gati 67 mijë.

Në mënyrë paradoksale, ndërsa tema qendrore e Konferencës është gjetja e fondeve për financimin e klimës për të ndihmuar vendet më pak të zhvilluara të përshtaten dhe të rezistojnë, me një negociatë që po shkon drejt kërkimit të 1.3 trilion dollarëve në vit në financat publike dhe private – lobistët janë shumë më tepër të pranishëm se sa, për shembull, delegacionet nga vendet ishullore, afrikane apo të Azisë Juglindore, ku klima e re po shkakton kërdi.

Pas delegacionit të Azerbajxhanit, vendit pritës, i cili ka 2 mijë e 229 delegatë, ai i Brazilit (i cili do të presë Cop30) i pranishëm me 1 mijë e 914 persona dhe Turqisë (ku mund të zhvillohej Cop31) me 1 mijë e 862, në vendin e katërt janë pikërisht lobistët me 1 mijë e 773 e përfaqësuar. Një numër i madh, nëse kujtojmë se ajo që po zhvillohet në Baku – siç u vendos vitin e kaluar – duhet të jetë konferenca e parë e klimës në rrugën e “tranzicionit”, pra braktisjes graduale të karburantit fosil që shkakton emetime që ndryshojnë klimën.

Jo vetëm kaq, sipas KBPO, lobistët e naftës dhe gazit morën më shumë leje për Cop29 sesa të gjithë delegatët e 10 kombeve më të cenueshme nga kriza klimatike së bashku (1033), përkatësisht Çadi, Ishujt Solomon, Nigeri, Mikronezia, Guinea-Bissau, Somalia, Tonga, Eritrea, Sudani dhe Mali.

Shumica e lobistëve të pranishëm përfaqësojnë veriun e botës, me shumë drejtues (gjithsej 132) ose anëtarë të Shoqatës Ndërkombëtare të Tregtisë së Emisioneve, të TotalEnergies, Glencore, por edhe të gjigantit të qymyrit Sumitomo ose, shkruajnë përgjegjësit e raportit, të Chevron, ExxonMobil, BP, Shell dhe gjithashtu italiane Eni.

Për Kick Big Polluters Out, “përdorimi i lobit të karburanteve fosile në negociatat për klimën është si një gjarpër helmues që mbështillet rreth së ardhmes së planetit tonë. Ne duhet të ekspozojmë mashtrimin e tyre dhe të ndërmarrim veprime vendimtare për të hequr ndikimin e tyre dhe për t’i bërë ata të paguajnë shkeljet e tyre kundër planetit tonë është koha për t’i dhënë përparësi zërave të atyre që kanë luftuar për drejtësi dhe qëndrueshmëri, jo interesat e ndotësve”.

Një nga temat qendrore të protestave të vogla dhe deri tani të pakta brenda COP, në hapësirat e kufizuara ku ato lejohen, është pikërisht kjo: t’i bësh ndotësit, veçanërisht kompanitë shumëkombëshe të naftës dhe gazit, të paguajnë kostot e nevojshme për të ndihmuar vendet më pak përgjegjëse të emetimeve dhe më të prekura nga mbinxehja.

Por me një ndërhyrje të tillë në COP nga përfaqësuesit e fosileve, njeriu pyet veten se si është e mundur kjo.